ดีชั่วย้ำเป็นสัจจ์นัทีลด

ในควันฝุ่นวุ่นวายคล้ายลมหมุน
เสียงฉันคุณวุ่นอยู่กูมึงเขื่อง
คนหลายคนบ่นว่าตาแสบเคือง
มองภาพมิหลายเนื่องเยี่ยงภาพชัด

เสียงวุ่นวายคล้ายว่าคนตาบอด
เถียงฉอดฉอดชี้ว่าข้าถนัด
ผลักอกกันปันใจไม่วางทัศน์
ตลาดนัดวัวควายเทียบง่ายแท้

อันกษัตริย์ชัดหมายก็ตายเปลี่ยน
สิบบุรุษแสนคนเกวียนเวียนบทแน่
ต่างเกิดแก่เจ็บตายหายสูญแล
วันใหม่แท้ทบเหลือแค่เครือกรรม

ประวัติศาสตร์จารึกหมึกเข้มเขียน
นิยายเวียนว่าคนบนสูงต่ำ
กรรมเมื่อเผยเลยล่วงย่อมถ่วงคำ
ดีชั่วย้ำเป็นสัจจ์นัทีลด

จะแต่งคำย้ำอ้างเป็นทางมั่ว
จะล้างตัวอย่างไรไม่กบถ
เขียนด้วยปากขากคำนำความคด
ฤาจะลดกรรมหลายให้คลายจริง

มิใช่น้ำย้ำชะก็ละสี
เหลืองแดงมีฟ้าด้วยฤาช่วยสิ่ง
ให้ดำขาวราวดำย้ำย้อนชิง
คำไร้สัจจ์ตรัสสิ่งก็สูญซ้อน

อันมนุษย์สุดดีใช่ที่ปาก
คำที่ขากคนเขลาหูเบาก่อน
แต่เมื่อมันหมั่นใช้ใกล้เชิง'กอน
มันย่อมสอนชนซึ้งถึงสัจจ์แท้

แต่สัจจะจริงแท้แก้ไม่ไหว
ตัวละครทุกตัวไปลับไกลแน่
ท่านคิดจักสลักไว้สิ่งใดแล
เอาบัวปกอึแท้เหม็นแน่จริง

ในวันวานผ่านมาตาควรเห็น
หลายกษัตริย์แสนขุนเป็นเช่นภาพนิ่ง
ต่างวนว่ายตายทับกับบทชิง
เงินงานยิ่งยศศักดิ์ประจักษ์ไร้

อันชาวบ้านร้านช่องปล่องนาสวน
ตามกระบวนโบกลาหาต่างไม่
แต่ตอนเขียนประวัติศาสตร์แห่งชาติไทย
ไม่มีใครคุ้ยถามตามหลักวิทย์

ร้อยกษัตริย์ชัดที่ดีเลวเหลือ
ทหารเสือสละกายหลายล้านปลิด
หลายนักการเมืองไหลไม่รอชิด
เขาลิขิตดีชั่วตัวเราฤา

ตื่นขึ้นมาตาเปิดลองเกิดใหม่
ว่าจ้าวใดขุนดังยังช่วยหรือ
รัฐบุรุษจุดไฟให้กระพือ
แต่ใครคือคนช่วยด้วยปากท้อง

เจ้าหาเงินเงิ่นงกขึ้นตกบ่อย
ใครหรือคอยคิดนำทำปกป้อง
ใครแค่ปากขากอ้างอย่างลำพอง
ใครฤาจ้องจัดเบี้ยเพื่อตนลอย

ตื่นกันเถิดมนุษย์สุดอ่อนแอ...
เพราะพวกแกแก่เกินก็เงิ่นหงอย
อยู่อย่างยาวราวร้อยก็เลือนรอย
ยังหัวง่อยคอยหงอรอเขาเลี้ยง

เมื่อกษัตริย์จัดวงศ์คงแน่แล้ว
เมื่อทหารลาแถวเปลี่ยนแนวเสียง
เมื่อทักษิณสิ้นลารากหญ้าเรียง
คงเหลือเพียงหลานอยู่คู่เมืองไทย

แล้วสิ่งใดไหนเล่าเท่าไทยอยู่
ลองคิดดูกลเก่าควรเอาไหม
การกดคนผลแย่แน่แก่ใจ
การกดชนส่วนใหญ่ยิ่งไม่ควร

หากอยากให้ไทยรุ่งพรุ่งลูกหลาน
เราควรคลานจากฝุ่นที่วุ่นพล่าน
มองสัจจ์จริงวิ่งออกกลหลอกวาน
ช่วยกันสานสันติใหม่ให้ชนชู

หากปากบอกยอกย้ำคำรักยิ่ง
จงทำจริงสิ่งถูกปลูกเรือนอยู่
มิบั่นเสาเอาใช้ให้ตัวกู
แล้วขากคู่คำอ้างสร้างเมืองไทย

หากมิรู้สู้มั่นด้วยทันเท่า
ถูกคนชั่วมั่วเอาเบี้ยเขลาไหล
ถูกเขาผลักจักม้วยมิช่วยใด
หลากอะไรคิดร้อยแล้วค่อยทำ

เกิดมาหนึ่งหนนี้ตายฟรีหรือ
บรรพชนคือตัวอย่างทางสูงต่ำ
อันราชาค่าน้อยร้อยใจจำ
คนเคยต่ำย้ำย่องนวมทองลุง

จะก่อกรรมทำชั่วตัวตายเน่า
แล้วคนเอาใจหมายน้ำลายมุ่ง
หรือจักตายหมายสร้างทางจรุง
แล้วคนมุงหมายเพรียกเรียกขวัญใจ