ความรัก ความเข้าใจ และสันติสุข

Credits:

ดินบ้านฉัน กับฟ้าบ้านเธอ

ดินบ้านฉัน กับฟ้าบ้านเธอ:
สัจจะแห่งความยุ่งเหยิง
โดย เพียงดิน 05/06/2004

เมื่อแรงแดดแผดเผาผืนน้ำเดือด
ดังความเกลียดตะวันปันสู่หล้า
มวลไพรพฤษ์สะอึกไห้ไหม้กายา
ดังพาราจักแล้งแสลงเมือง

อีกมุมหนึ่งรถราหนาขวักไขว่
ส่งมลพิษลอยไกลไหลรินเนื่อง
ฉีกโอโซนแหว่งดับรับแดดเคือง
ประตูเมืองเปิดหราท้าพวยภัย

อีกมุมเมืองเนืองนองนทีท่วม
ฟ้ามืดครึ้มคะนองร่วมดังสาปไหม้
ส่งเสียงเปรี้ยงแปลบปลาบวาบจิกใจ
นทีพุ่งนองใส่ดังวัวชน

จะมองมุมสุมไหนให้วิตก
เพราะต่างใจต่างอกตาหมกหม่น
จะมองหาใครเห็นเจนเกมกล
ว่าทุกสิ่งเวียนวนปนกันไป

จะโทษแดดโทษฝนโทษคนบาป
จะโทษน้ำนองสาปว่าโจนใส่
หากหัดตรองมองความรวมปัจจัย
จักเห็นสิ่งเป็นไปในหลากราว

แดดที่เผาน้ำไปเป็นไอเมฆ
เพราะคนเสกเผาเพลินแนวเนินเขา
นทีท่วมนาแล้งแฝงเรื่องราว
หากมองดาวจักเห็นเป็นเพื่อนดิน

มองหาเถิดหนทางถางสันติ
เพราะทิฎฐิบังตาจักพาสิ้น
อันปัญหาคาใจใครไม่ชิน
ลองเปิดอกตรองจินต์จักยินธรรม