ใจเอยเคยหลงปลงเสียเถิด
อันลาภยศทดเกิดไม่เจิดนิ่ง
มันมีเกิดกับดับเมื่อนับจริง
กรรมใหม่เติมในสิ่งจึงสานซ้ำ
หากอยากได้ มี เป็น ไม่เห็นหลัก
คอยวิ่งขวักไขว่คว้าหน้ามองต่ำ
กลับไม่เห็นหัวคนบนทางธรรม
สร้างบาปกรรมกว่าก้าวเท้าสามัญ
มิเนิ่นนานผ่านคืนฝืนตายหรือ
จึงยึดถือทวงค่าอัตตามั่น
จึงลากโลภโกรธหลงลงรวมกัน
สร้างโลกปั่นป่วนร้อนย้อนรอบตัว
จะเกิดมาข้าจ้าวเอาแน่ไหน
หากกินกามเกียรติไปใคร่มั่วมั่ว
จ้าวก็ตกชูชกต่ำเพราะทำตัว
หากเจ้ากลัวผลกรรมหยุดทำเวร
หากไม่หยุดฉุดช้าเกินตราชั่ง
เขาเอามั่งมอดหมายตายเห็นเห็น
เราก็จิตคิดเล่าเขาเจ็บเป็น
ทำใจเย็นสักหน่อยแล้วปล่อยวาง
เผื่อมันสะกิดใจใครที่หลงตนว่า เหนือกว่ามนุษย์ เหนือกว่ากงกรรม
No comments:
Post a Comment