เมื่อสีแดงแต่งหมายใช่แค่สี

เมื่อฟ้าฝนปนแดดแสดทรวงเร่า
ฝนทำเปียกปอนเอาอกเขาสั่น
เรียกหาสิ่งพิงพักไร้สักอัน
จนแดดพลันเผากลั้วทั่วนาแล้ง

อันฝนตกรกหญ้าพึงอาศํย
อันแสงแดดร่วมใจข้าวใบแกร่ง
แต่ฝนฟ้ามามั่วกลั้วรุนแรง
รวมแดดแกล้งไพร่ฟ้าประชาชี

เมื่อไม่ไหวใครเล่าเขาจักฝืน
จักให้ยืนตากฝนจนตายผี?
จักให้แดดแผดร่างล้างชีวี?
คนเขามีชีวิตจิตวิญญาณ

เขาจึงลุกขึ้นมาหาความหมาย
เขาจึงยืนเรียงรายทายท้าต้าน
เขาจึงคิดคานฟ้าหาแผนการณ์
เขาจึงอ่านเอาพลังบังแดดบน

เมื่อสีแดงประสานเป็นฐานร่วม
คนล้านรวมแรงใจหวังในผล
ประกาศกล้าว่าพลังขลังของชน
อำนาจล้นเลียบฟ้าหรือกล้าเมิน

เมื่อสีแดงแต่งหมายใช่แค่สี
แต่คือค่าใจพลีไม่มีเขิน
ยืนยันความว่าไทยมาไกลเกิน
ดินฟ้าเชิญรับทราบระนาบแนว

ว่าบนดินคนเดินไม่เกินไหน
ค่าของคนเทียมใจไม่หนีแถว
จึงเรียกสื่อเสรีภาพทาบธรรมแพรว
อิสระไม่แคล้วคุ้มเคียงกัน

เมื่อสีแดงแต่งขลิบอธิปไตย
ประกาศชัยประชาว่าคงมั่น
เพราะอำนาจขาดแล้วไม่แคล้ววัน
ประชาชนทุกชั้นผู้มีชัย

มาร่วมแสดงพลังสีแดงไม่ได้
ขอฝากกลอนแทนใจมาร่วมนะครับ พี่น้อง

ขอให้สมหวัง ปลอดภัย และมีชัยเหนืออำนาจอธรรมทั้งปวงนะครับ

แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2008-11-01 08:16:47