หนามยอกเอาบ่งย้อน................ หนามแทง

หนามยอกเอาบ่งย้อน................ หนามแทง
ดาบหนึ่งจึงคืนแยง.................... ใส่เจ้า
อันกลเมื่อผิดแผง...................... ธรรมบท แลเอย
จุดโหว่จึงสานเค้า...................... ต่อให้หลายสนอง

หะเหยทำกับข้าว....................... กบถเป็น
จึงสู่จรัลเวร............................. ร่วมพ้อง
พันธมิ่งมารเข็น........................ สิ่งสู่ ทำเนียบนา
อีกมั่วยึดเมืองร้อง..................... กร่างล้อมNBT

นครพิงค์หนึ่งแล้....................... เมืองธรรม
นับเนื่องยาวนานจำ.................... ฉะนี้
อารยะเนื่องนานนำ.................... ไหลสู่ เนาว์แฮ
ดูถูกเขาเขลาชี้......................... ปากร้องหาใด

รุนแรงมิใช่ให้.......................... คุณนาน
จึงห่วงหากเหตุการณ์................. ต่อไต้
ดังไฟแห่งพวยพันธุ์................... เมล็ดชั่ว นาพี่
แรงหนึ่งแรงย่อมได้................... ต่อไต้ไฟแรง

อหิงสาบ่แคล้ว......................... ความดี
หนามบ่งหนามหักมี................... ดั่งแกล้ง
ดาบคืนเมื่อมั่นตี....................... ตายตก ตามแล
พระท่านจึงเทศน์แย้ง............... ห่วงให้อุเบกขา

อุเบกขาบ่ได้.......................... ไทยคลอน
ในเมื่อปากโอษฐ์สอน................. ซึงหน้า
ลับหลังมุ่งตัดตอน................... ยุติ ธรรมแฮ
ธรรมบ่สัจจ์ตรัสช้า................... ย่อมสร้างกบถใจ

แผ่นดินจึงอยู่ได้..................... โดยธรรม
ธรรมหนึ่งกฎหมายนำ............... แน่ไซร้
ธรรมสองปกครองคำ............... วัตรยิ่ง ธรรมนา
หากแค่ธรรมปากไซร้................ วิ่งร้อนถอนหนาม

แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2008-11-03 20:38:55